Desperately Seeking Susan

Knullige, haperende b-film maar o zo amusant! Met een 5.4 echt ondergewaardeerd op IMDB. Teveel Madonna-haters zeker, ik vind ze hier eigenlijk best acceptabel. (Het was haar eerste film meen ik) Qua plot moet je denken aan een combi van Risky Business, al is de McGuffin van dienst hier nog onzinniger en word ie bij vlagen ook gewoon "vergeten", Curse of the Jade Scorpion (met een prominente rol voor een waardeloze Magic Club) en een mespuntje After Hours. Dat laatste vooral dankzij Rosanna Arquette, wederom in New York en nu is zij degene die een aaneenschakeling van bizariteiten meemaakt. Grootste minpunt aan de film is dat het plot gedeeltelijk drijft op een van de sufst mogelijke elementen in films: geheugenverlies! (Zodra het de scenarioschrijver uitkomt) Het stomme is, het had volgens mij ook gekund als Arquette dat geheugenverlies had gefaket. Zij speelt een huisvrouw, met een loser-man, wiens one-liners ook Woody Allenesque zijn. Het huisvrouwtje leest de "personals" in de krant, ziet daar vaak een oproep voor ene Susan (= Madonna) en ze besluit eens zo'n afspraakje van een afstandje te bespioneren. Dat gaat mis natuurlijk, als zij voor de losbandige Susan wordt aangezien, iets wat ze stiekem ook wíl zijn. Vervolgens botst ze tegen een lantaarnpaaltje en weet ze echt niet meer wie ze is! Leuk!