zondag 19 augustus 2012
Gattaca
Mijn
concentratie was wegens allerhande beslommeringen niet optimaal, maar gelukkig is er weer 'ns een
voice-over die het hele verhaal vertelt. Heel erg is dat ditmaal niet
want Gattaca is vooral 'idee'. Hoewel de hoofdpersonages door kanonnen
als Ethan Hawke en Jude Law worden gespeeld geeft het (op zichzelf slimme) script ze niet erg
veel echte 'klik'-momenten. Terwijl hun situatie toch Never Let Me Go-tragisch is. In deze sci-fi noir bestaan er in de toekomst vooral
perfect gesleutelde mensen. Law (altijd al de ultieme cyborg) is er één van, al
zit hij door eigen 'schuld' wél in een rolstoel. Hawke is een van de
weinige 'godchildren', wat hem de paria van de samenleving maakt. Zijn
torenhoge space-reis-ambities lijken dus tevergeefs, maar zie daar, een
dubbelspel! Ik begon een vreemd verband te leggen met doping; door de
constante controles - én het gefop met snelle verwisselingen - op zoek naar afwijkende waarden ontspint zich een picogrammetjes-jacht (met
'de hoed' Alan Arkin als noir-agent). Gattaca geeft ook mooi aan wat
het mogelijke gevaar is van doping-tolerantie. 'Weet je wat mijn geheim
is?' 'I didn't save anything for the ride back'. De beelden zijn kil
maar donker sfeervol, hoewel Uma Thurman wel wat overbodig is...
Labels:
Andrew Niccol,
films uit de jaren '90
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten