Rare
Franse praatfilm, met haast als enige gespreksonderwerp óf, hoe en
wanneer 'Real Man' Gerard Depardieu zijn muizige love interest (een
Poetin-mannetje zonder spieren) in diens reet gaat neuken. Ze waren
duidelijk nog niet door die anale fase, in de eighties, die Fransen.
Haha-homoseksuelen. De film is ook bekend onder de titel Ménage, wat
misschien wel, eh, kloppender is, want ook Miou Miou mag meedoen in dit
imaginaire triootje. Depardieu wil haar man, zij wil Depardieu. En jetzt
geht los. Ondertussen pleegt het drietal wat diefstalletjes, in
peperdure villa's. Op één van die momenten zit ook de enige scene die
echt de moeite waard is, als de bewoners plots thuiskomen. De
vervreemding die dan ontstaat is nog wel interessant te noemen. De
hoofdpersonages zitten te tafelen, en worden als het ware gecounterd
door de 'bezoekers', die swingers blijken. Nou ja, ook daaraan zie je
wel weer hoe beperkt dit is, en als de film nou grappig was. Maar als de
kwinkslagen mislukken zijn er altijd nog échte slagen, en dus schakelt
regisseur Blier over op geweld, en krijgen we een Locataire-ig einde in
drag, want ook met de traditiegetrouw ultieme gebeten honden (hoeren, of
misschien nog simpeler vrouwen!) is het altijd wel scoren. Staaltje
objektivismus dan nog: die Blier heeft een hoop prijzen gewonnen, ik
vermoed dat hij in zijn betere werk een Atom Egoyan-achtige acquired
taste is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten