Ik zag het hier de eerste tien
minuten helemaal zitten, de Paki-Britse versie van
Submarine of
Gregory's Girl, coming of age-films, ik krijg er nooit genoeg van. Een
Pakistaanse jongen (met een keurig Brits accent) woont met zijn (vooral in eigen ogen) mislukte
intellectuele depri-drinkende vader (denk Anil Ramdas) aan het spoor.
De jongen zóu naar college moeten, maar 'hummelt' nu wat rond. Zijn
vader dropt 'm dan maar bij bekenden, Pakistanen die het wél hebben
gemaakt 'in the land we hate ánd love'. De godfather van deze clan is
een olijke kerel, zijn secondant een soort Colombiaanse drugsbaron. Onze
Harold-held begint met auto's wassen, maar al snel gaat het beter (de
dochter van de baas showt 'm stiekem haar boobies) etc. Maar in 't begin
zagen we al even een new romantic-achtige blanke kerel rondlopen, 'on
the dole', flirtend met rechts-extremisme. De twee gozers blijken oude
vrienden, en dan bedoel ik héle goede vrienden. Een plotse wending, die
de blanke kuif tot een soort Morrissey avant la lettre maakt. Samen
beginnen ze een laundrette, met niet al te 'wit' geld. De tweede helft
van de film is echter een rommeltje. Niet concreet genoeg voor de
volvette soundtrack, niet associatief genoeg om het episodische karakter
bijeen te houden. Alsof er tegelijkertijd teveel gebeurt, en te weinig
voor een mooie hoofdlijn. De Indiase jongen krijgt ook steeds meer
problemen zijn kompaan qua acteren bij te houden. Dat zij hem vergeven, want (pas!)
in de aftiteling zie ik dat zijn lonsdale love interest Daniel Day Lewis
is. Wat een acteurbeest is dat toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten