The Big Red One

Prima oorlogsfilm van Samuel Fuller, het gebeurt niet vaak dat ik tweeënhalf uur geboeid ben door dat genre. Het begint al goed, met een fraai zwart-wit intro, waarin één elementje kleur heeft. Een Spielberg-achtig trucje. Lee Marvin vecht daar in WWI, dat klaarblijkelijk het begin is van een carrière zonder promoties, want in WWII behoort hij nog steeds tot het voetvolk. (Weliswaar dan in een leidinggevende rol, maar toch.) Ik vraag me ook af of er soldaten waren die de héle campagne op pad waren, dus van Noord-Afrika begin forties, tot Oost-Europa '45. Is dat niet onmenselijk zwaar, en werden er dan geen nieuwe ingevlogen? Nou ja, zoals de mannen van het platoon hier zelf zeggen 'our replacements kept getting shot'. Hét unieke aan oorlogsfilm The Big Red One is de obsessie met seks. Meer dan de helft (misschien wel driekwart) van de scenes heeft een seksuele ondertoon. Zeer gewaagd, en volgens mij ook terecht, in zo'n mannenwereld wordt maar aan één ding gedacht. (Ook als ultieme afleiding.) Het begint er al mee dat de soldaten bij de parachutesprong een condoom om hun geweer moeten doen. Later in de woestijn liggen ze de pitten: 'stop poking me with your rifle! That's not my rifle'. En zo gaat het maar door. Kusjes van Italiaanse meisjes, een surreële bevalling, en weirde fantasieën, involving a frozen ass. (Die we spijtig genoeg nooit te zien krijgen...) Pas richting einde neemt de ellende de gedachten van de mannen over. 'Have you noticed we haven't talked about women for a while'. Vreemd is dat niet, als je de verbrandingsovens begint te ruiken.