donderdag 16 augustus 2012
Nightmare Alley
Iets te
degelijk forties-melodrama. A Face in the Crowd, maar dan minder goed.
De Amerikanen houden van de krantenjongen die de top bereikt, maar net
als de rest van de wereld willen ze 'm eigenlijk ook wel weer gewoon op
z'n bek zien gaan. Hier is de kleine sjoemelaar een kerel op een reizend
circus. Zijn verbeten Henry Fonda-achtige blik doet al snel vermoeden
dat hij femme fatale-geconcentreerd aan zijn doelen werkt. Al snel weet
hij zich van stage hand op te werken tot 'mentalist', om zo in showbiz
te belanden. Op die weg wordt hij bijgestaan door maarliefst drie vrouwen
(we zien een grootse film tot slotte). De eerste zorgt voor de lessen, en
wordt weer snel afgedankt. De tweede danst als lief acrobatenmeisje (die
nog dreigt te worden gearresteerd voor 'indecent exposure') maar de
derde is het verrassendst en het gevaarlijkst. Een psychologe. Voor
Hollywood is dat natuurlijk één pot nat. Mentale spelletjes op de buhne
of op de bank, beide fout. Toch? De twee beginnen een intrigerende
(maar schetsmatig) uitgewerkte samenwerking om de lokale mob te
bestelen. Hierbij komen ook de eerste twee vrouwen weer mooi van pas.
Echt spannend of broeierig wordt deze big budget noir echter nergens, al
moet gezegd dat het einde (the fall dus) van de prima hoofdrolspeler
Tyrone Power (wat een naam) spectaculair ver gaat.
Labels:
Edmund Goulding,
films uit de jaren '40
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten