Gods and Monsters

Gammel geacteerd, maar toch ook wel een liefdevol projectje. Ian McKellen is zóveel beter dan de rest van de cast dat je haast iemand anders als hoofdrolspeler zou willen. Gods and Monsters is er een voor de cine-nerds, want het gaat hier over James Whale. Regisseur van Frankenstein (en het kinky Bride of Frankenstein) én homo. Nadat zijn carrière wegens (te) weinig blad voor de mond en andere lichaamsdelen is geëindigd zit hij in zijn optrekje maar wat te schilderen. Dan verschijnt er een nieuwe tuinman (Far FromHeaven!) met een stierennek, en een pleeborstel-kapsel. Rara, op wie lijkt de dommige jongen. Spierbundel Brendan Fraser is werkelijk hopeloos – was er maar geld geweest voor een type als Brad Pitt – en de vriendschap tussen de leerling en de meester is akelig schematisch. Gelukkig probeert het ambitieuze Gods and Monsters nog veel meer. Zo zijn er kortstondige flashbacks naar The Great War, en zien we af en toe ook nog wat van de filmopnamen van Whale's kassuccessen. Dat hadden er veel meer mogen zijn. Eerst een scene uit The Bride op tv, en dan in kleur op de set. Een toepasselijke 'moet ik dit nou haten of geweldig 'vinden'-rol is er voor Lynn Redgrave als Whale's Oost-Europese huishoudster. Volkomen over the top. En dat werkt in een tragisch einde wel, de waarheid is nu eenmaal melodrama, denk ik dan altijd.