Hoe matig de film verder ook is, dit
is Chris Penn's magnum opusje. De kolossale Penn-broer is altijd
geweldig in bijrollen, en mag hier dan eindelijk een keer opschuiven
richting hoofdrol (voordat ie zichzelf 'voorbijgeleefd' had). Een van
zijn eerste scenes, als hij geëmotioneerd afscheid neemt van zijn broer
Vincent Gallo (die in z'n kist ligt) is zó intens. Zijn medemaffiosi
snellen toe om Penn snel een schoudermassage tegeven, voor ie helemaal
flipt. (Hij heeft er kennelijk een 'history' in). Voor The Funeral heeft
Abel Ferrara toch weer een ster-ensemble los weten te peuteren; want
naast Gallo en Penn zijn ook Christopher Walken, Edie Falco, Isabella
Rosselini én Benicio del Toro erbij. De laatste is (onbedoeld?) grappig
en barst van de neppe Mexicaanse soap-bravado. Het probleem van The
Funeral zit 'm erin dat de film in honderd epische minuten over drie broers
tegelijk probeert te gaan. Dat zijn er twee teveel. Walken is chaotisch
slecht (soms lijkt ie ineens in een Iersig accent te vervallen!) als de
meta-crimineel die peinst over 'waarom we dit toch doen', Gallo is best
grappig als linksige vrouwenversierder, maar legt dus snel het loodje.
Blijf Penn over, die zelfs wat Godfather 2 flashbacks in het Italiaans
meekrijgt. Die werken ook al eerder verwarrend dan sfeerverhogend. Nee,
alles moet van de woedeuitbarstingen van Penn komen, en die komen hard,
goed, en bloederig. Echt een film die profiteert van expliciet geweld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten