Ik
wist niet wat me overkwam. Echt! Geen smoesje, ik dacht dat dit een of
andere oude Japanse horrorfilm was... De Franse intiteling in de eerste
minuut leek al wat vreemd, maar de reden daarvan is na ongeveer drie
minuten wel duidelijk. Oeh la la. Na de shock volgt toch een wat preutse
ongemakkelijkheid, het zal aan mij liggen. In feite is dit heel lang
een soort 9 Songs, met geisha-getokkel als de Black Rebel Motorcycle
Club van dienst. (En de Geisha-bandleden doen wél mee aan de actie.) Een ogenschijnlijk
lieftallige bediende (en voormalige prostituee) papt aan met haar
sensei, die in de enige echt geile scene haar poetskunsten bewondert.
(Boendoek op de grond, billen omhoog, blik naar beneden en rennen maar,
een
bekend Japans tafereel.) Veel tijd om kennis te maken hebben de twee
verder niet nodig, en wat volgt is zo'n anderhalf uur vrij saaie
hardcore pornografie, waarbij het ontbreken van anale seks haast ópvalt.
(Want al het andere komt langs of wordt op zijn minst gesuggereerd...!)
Het knappe van Oshima is dat ie met al die herhaling uiteindelijk dan
toch nog iets van een verhaal weet te suggereren. Seksverslaving is
helemaal hip, maar van alle tijden (duh). Lichamelijke obsessies, en dan
steeds maar weer een stapje verder. David Carradine's favoriete film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten