Had ik de grote
Greta Garbo eigenlijk wel eens in een film gezien. Ik geloof van niet.
De carriere van de diva was dan ook kort en wispelturig. In dít
projectje had ze echter duidelijk wel zin, en da's niet zo vreemd, want
ze mag haar landgenote de Zweedse koningin Christina spelen. Past haar
zware accent ook 'ns. 'Waitink, sleepink', etc. Net voor de Hollandsche
Gouden Eeuw echt losbarstte beheerste Zweden een paar zeestraten,
waardoor Hollywood hier kan doen alsof de Zweden heel machtig waren.
Ambassadeurs uit Frankrijk en van Filips komen de koningin bezoeken en
om haar gunsten bedelen. Maar Queen Christina is rusteloos, ze flirt en
kust zelfs met een hofmeisje. Het gay themaatje continueert zich als ze
zich verkleedt als man buiten het paleis waagt, en daardoor pardoes de
thirties huisvrouwenfantasie tegenkomt, die haar zal doen ontwaken: de
latin lover. (Absolute vaste prik in de cinema uit die tijd.) Het leuke
is – en de klasse van Garbo wellicht – dat die scenes dit keer bijzonder
geslaagd en sensueel zijn. Die vrouw kan druiven eten! Als, na wat Sterniaanse omtrekkende bewegingen rond een bed, de waarheid aan het
licht is gekomen, is het hoogtepunt van de film wat mij betreft wel
geweest. Mijn filmbijbeltje geeft echter hoog op van het allerlaatste
shot, waarin Garbo een tabula rasa-gezicht trekt. Ik projecteerde 'r een
grimmige vastberadenheid op, eindelijk de maatschappelijke ketenen
afgeworpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten