Crackers

Staat bekend als hét dieptepunt in Louis Malle's oeuvre. En wie zien we daar in de intiteling? Wallace Shawn. Die vreetzak is er vanzelfsprekend weer bij, als er ook zonder André laagterecords worden gebroken. Stiekem vond ik het allemaal reuze meevallen. De film ís oppervlakkig, maar wel vermakelijk. Net als Small Time Crooks van Woody, is Crackers een bewuste houtje-touwtje variant op Big Deal on Madonna Street. De actie is verplaatst naar sjofel San Francisco, waar hoertjes en hosselaars hun kostje bij elkaar scharrelen. Allemaal met een goedmoedige cheesy eighties-knipoog. De sentimentele themesong van Michael McDonald klinkt precies zo synthsoul als je verwacht. De titel verwijst niet naar crack, maar gewoon naar de toastjes, die Shawn de hele film in zijn papjes verkruimelt. Een groepje misfits hangt elke dag in de 'direct geld'-winkel van Jack Warden, alwaar een gortdroge Donald Sutherland zichzelf tot beveiliger heeft uitgeroepen. Maar de tijden veranderen, en de oude pandjesbaas laat de geblondeerde Sean Penn een beveiliginsalarm installeren. 'It's wired to everything!'. Dat is vragen om problemen, en onder leiding van Sutherland wordt met militaire precisie een kraak opgezet. ('We're 4 hours and 23 minutes behind schedule'.) De bijrollen met latinos en Afro-Amerikanen zijn érg stereotype, maar Sean Penn's love interest is een schattig Mexicaans meisje. (Tasia Valenca, je ziet in 't babyvet een eetprobleempje aankomen.) De leukste rol is voor Christine Baranski, Bettine Vriesekoop-achtig stoer als parkeeragente. Met een voorkeur voor de ingezonden erotische lezersavonturen uit de Penthouse.