Gevangenen
houden van vogels, vrijheidssymbolen pur sang. Zou je die in Nederland
in de bak mogen houden? Je zou denken van niet, maar ik zag er laatst
wel een (of twee) in de hyperrealistische gevangenisprent R. Het liberale Scandinavië... In 1916 mocht het in Amerika wel, zo merkt inmate Burt
Lancaster als er een mus voor zijn voeten valt tijdens diens eigen
'luchtrondje'. Hij neemt het diertje mee naar binnen, en voert het met het puntje van een lucifer heel
teder gestamptvoete insecten en brood.
Regisseur Frankenheimer is opvallend goed in dat soort subtiele
momenten, zelfs beter dan Lancaster, die duidelijk moeite heeft 'klein'
te spelen. De arthouse-stijl bestond begin sixties nog niet, dus
Lancaster gaat (en kijkt!) zeker in het begin gewoon in epos-modus. (Het
ís ook een epos, de eerste cut was 4.5 uur). Zonder ontsnappingen dus,
dit is werkelijk een film voor ornithologen. De beelden van nieuw leven
uit eitjes konden zo op National Geographic. In de bijrollen treffen we
Thelma Ritter als de bezitterige moeder (die praat als Bugsssss Bunny) en
een dikkige Edmond O'Brien, die als het raamwerk van de film fungeert. (En
dat zeker in het verstilde einde zeer goed doet.) Birdman of Alcatraz
werd op een werkelijk bestaande man gebaseerd, die – het verbaast niet – lang
niet zo'n sympathieke stille nerd was als men op grond van deze film zou denken. Maar ja, de grootste
dierenliefhebbers, het zijn wel vaker psychopathische Taliban.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten