'I want my shirts laundered!' Het gebeurt niet zo heel vaak dat een film
enkel en alleen door een verschrikkelijk slecht gespeelde hoofdrol de
mist ingaat, maar legende Keanu Reeves krijgt het voor elkaar. Net na
Speed zat ie waarschijnlijk nog op een enorme ego-wolk, dus hij zal
gedacht hebben dat dit 'm wel even op 10% geheugengebruik zou lukken.
Dat gaat dus (net als bij de neurologische data-smokkelaar Johnny) mis.
Keanu zet een pompeuze stem op, en speelt elke scene alsof ie eerst een
lijntje coke heeft gedaan. Op driekwart van de film zou dat nog
toepasselijk zijn (als de data in zijn hoofd begint te lekken) maar
daarvóór. Qua decors en
Tron-achtige computer-effecten is de film wel
geslaagd. Net zoals het verhaal, van niemand minder dan William Gibson,
zeker
Inception-kwaliteiten bezit. (Ook Johnny Mnemonic wordt
geplaagd door half-vergeten en gecorrumpeerde herinneringen.) Verder
bevat de film eigenlijk elk gewenst sci-fi cliché; van Mad Max-achtige
coole rebellen (geleid door Ice-T!) een louche deformanten-bar met 'n
nichterige Duitser, en een rossige sidekick-chick. En niet te vergeten
wat reli-rafeltjes; een Jezus wannabe-huurmoordenaar schreewut 'here's
your saviour!' en Henry Rollins (!) – die Keanu Reeves van het doek
speelt – trapt het gaspedaal 'ns goed in. Ja cultwaarde heeft het wel.
Zelfs een batshit Hitchhiker's element als 'de wijze dolfijn' ontbreekt
niet. Beat Takeshi heeft helaas niet al teveel screentime, hij hangt er
maar 'n beetje bij voor de Japanse markt. Als depressieve yakuza, wat
anders. Al met al; dit komt in de buurt van zo slecht dat ie goed is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten