Sauvage Innocence

Lekker weg met Meta, denk je bij de synopsis. Een filmcrew maakt een anti-drugs-film, terwijl de producer (met de regisseur als koerier) de prent met heroinesmokkel heeft gefinancierd! Ondertussen is de brown ook rijkelijk voorradig op de set, waardoor ik leerde dat je heroine ook kunt snuiven... Ik zag de leipe Hal Hartley-taferelen al plaatsvinden. Zelfs voor een Elisa Lowensohn-rol is gezorgd, een Oost-Europese actrice die het meest verslaafd is van allemaal. Hier dus gespeeld door een andere dame, want het tergend saaie Sauvage Innocence heeft werkelijk niets met Hartley van doen. Dit is een hipsterige Bertolucci-film. In zwart-wit. Zelfde blikken, zelfde shots, een meisje kroelend met een kat, dat soort dingen. De beelden zijn dus nog wel ok, maar in tegenstelling tot bij Bertolucci hebben de personages werkelijk niets te vertellen. Keer op keer blijven we hangen bij verveelde en vervelende dialogen. Ook het film in film-aspect komt er zelden echt soepeltjes door, omdat ook die film nergens van de grond (uit de goot?) komt, terwijl juist dáár kansen lagen. De mooiste scene uit de film in film is - da's dan wel weer erg Hartley - een liedje. Van Morrison zingt Friday's Child met Them, terwijl de filmcrew in wazige staat over de Amsterdamse set dwaalt. (Ja drugs, dus Amsterdam, het ligt allemaal erg voor de hand hè.)