Is er behoefte aan een voorloper van
Meek's Cutoff?
Dat dacht ik wel! Bizar genoeg werd deze prima (en subtiele) ambient
western geregisseerd door Hollywoods grootste klootzak Peter Fonda. God
zal hem toch wat van zijn zonden moeten vergeven, want zelfs zijn
hoofdrol is hier goed, én iconisch. Net als in de film van Reichardt is
in The Hired Hand een groepje (mannen in dit geval) op weg naar hun
gedroomde paradijs. Hier Californië, de kust. Het lijkt McCarthy's
The Road wel. In de fenomenale eerste scene zien we minutenlang slechts
blauwglinsterende beelden van dartelende mannen bij een riviertje. In
extreme Koyaanisqatsi-slowmotion. Speels en warm en totaal
psychedelisch. Dé held van de film is niet Fonda, maar cinematograaf
Vilmos Zsigmond, die duidelijk de opdracht heeft gekregen om zich niet in
te houden. Het filmdoek als caleidoscoop, vier shots mengen, waarom
niet. De western leegt zich er ook perfect voor. Leg een leeg beeld over
een leeg beeld, en je kríjgt (leest?) iets. Van die reis naar de kust komt
overigens weinig, het drietal mannen belandt in een locus terribilis,
die de bebaarde graatmagere
Andrey Rublyov-figuur Fonda al eerder heeft
bezocht. De plek breekt 'm. Hij moet terug naar de vrouw! Daar begint de
film eigenlijk pas echt, met een Maria Magdalena-motief, de lusten van
de (oudere) vrouw en het ongemak van mannen en samenleving. De verlaten
echtgenote wordt gespeeld door Verna Bloom, geen grote naam, maar wel
aanwezig in nog twee onverbiddelijke klassiekers;
Medium Cool en After
Hours. De lijntjes van scenarist Alan Sharp zijn ook niet verkeerd, met
Ulzana's Raid en
Night Moves. Heel veel meer inhoudelijks moet ik over
deze minimalistische film niet zeggen; wel nog een complimentje voor de
fraaie (tikje cheesy) muziek van Bruce Langhorne, op gitaar, banjoline
en sitar. De aanwezigheid van Langhorne is heel toepasselijk, hij mist
namelijk een paar vingers....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten