Best amusante horror-spoof, die gaandeweg grappiger én spannender wordt.
Ongeveer vanaf het moment dat de baardige “berenjager” heel hard
TROOOOOOLL” roept... Een groepje Noorse jongeren maakt een rapportage
over dooie beren, en ze ontwikkelen een interesse voor de mysterieuze
jager, die met een caravannetje door Noorwegen trekt. Het eerste
kwartier is me te 'goofy', de jeugdcrew krijgt (door de fake found
footage vorm) geen lekkere introductie. De Trolljegeren besluit ook van
het ene op het andere moment om toch maar openheid van zaken te geven.
(Al is zijn argumentatie wel hilarisch.) Maar goed, nu zit ik de film
veel te serieus te nemen, en zodra de Trollen (in nightvision) in beeld
komen, wordt het lachen. Alle bekende Troll-mythen zitten in de film
verwerkt (zonlicht, het eten van stenen, en jezelf insmeren met
Trollstank.) Nooit geweten dat Trollen zo'n hekel hadden aan christenen.
(Vampieren ook al hè, al die heidense volksverhalen zijn allemaal op de
Kerk gebotst.) Het zorgt in elk geval voor de beste grappen. Het
mooiste aan Trolljegeren is eigenlijk het parallelle
wereld/kinderspel-aspect. Dat je in het rond kijkt en allerlei hints
voor trollen ziet, omdat je die wíl zien. (Kapotte bruggen, het Noorse elektriciteitsnet.) Ik ging zelf ook meedoen, wat dacht je van het
Noorderlicht! (Gewoon Trolljagers die UV inzetten.) Het zal weer
smakeloos van me zijn, maar in een film die grapjes over kluspolen,
moslims en de Noorse premier Stoltenberg maakt zat ik natuurlijk ook
weer aan het uitroeien van de Umoyaanse eilandtrol te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten