Dankzij Subjectivist Martijn Busink kon ik deze giallo in de Engelse dub zien. (Ik
vergeet altijd dat van die Italiaanse films ook gewoon tegelijk een
internationale markt-versie werd gemaakt.) Sommige acteurs zijn gedubt,
anderen spreken Engels met een accent. Van Bazzoni zag ik eerder
Footprints on the Moon, een chaotische maar stijlvolle mystery-thriller.
The Fifth Cord is even chaotisch, maar net zo stijlvol, én een stuk
concreter, want de film wordt niet ontregeld door bizarre sci-fi
elementen. Eigenlijk is dit een echte seventies-journalisten film. (
The Parallax View!) Franco Nero is hier de Beatty-reporter met het
drankprobleem, en even stremg voor de vrouwtjes. Hij speurt naar een
seriemoordenaar, die schijnbaar willekeurig mensen omlegd, maar wél
steeds een handschoen achterlaat (met steeds minder vingers). Bazzoni is
opmerkelijk scherp in die moordscenes, hij doet het daar meestal zonder
de Kruder & Dorfmeister-loungy muziek van Morricone. Gruwelen met vrouw in
een rolstoel, en – helemaal aan het eind – een jongetje alleen thuis.
Het kind moet van hysterische mama (per telefoon!) de rolluiken sluiten,
nagelbijtend, en mooi gefocaliseerd vanuit het jongetje. De scenes
tussen de moorden zijn vooral 'mooi'. Mooie vrouwen, mooie parkjes en
bossen, snelle auto's, en silhouttenseks, als op een Griekse vaas. Dat
laatste in dienst van een erotisch filmpje,
Get Carter-style.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten