Een van de verrassingen van en in de eindlijstjes. Nooit gedacht dat ik
zo enorm van deze vrij typische arthouse-film zou genieten. Fans van Nanouk
Leopold opgelet! Haar Engelse 'zusje' heet Joanna Hogg, en ze maakt eenzelfde soort 'familie in scherven'-dramas. Zelfs het feit dat Leopold een film
heeft die '
Guernsey' heet, lijkt plots volkomen logisch. Archipelago is
gesitueerd op een van de Scilly eilanden. Een soort tropisch meet
Schotsrauwe plek voor de zuidwest kust van de UK, met een unieke
micro-cosmos aan dieren en planten. Fraaie backdrop dus, al te zien in
het vrolijke intro, waar we twee van de hoofdpersonages zien fietsen,
terwijl een ander hen vanuit een auto toelacht. Misschien de enige
optimistisch gestemde scene van de film, want daarna volgt een ontleding
van deze upper-class familie. Smoeder en haar twee kinderen zijn op
familievakantie, omdat zoonlief (type Art Garfunkel, de sterkste rol, Tom Hiddleston gaat gróót worden)
bijna naar Afrika vertrekt. Voor vrijwilligerswerk. Hij teert duidelijk
al jaren op vage (schrijf)ambities en het familiefortuin. (Ik vond het
wel herkenbaar...) Zijn zus maakt wat snibbige opmerkingen, straalt
sowieso enkel frustratie uit. Zij heeft de mooiste scene,
in een restaurant klagend over niet doorbakken vlees. (Ik vond dat ook
weer herkenbaar...) De grote vraag is waar vader is. Hij belt steeds.
Maar komt niet. Is er een huwelijkscrisis? Gaat hij vreemd? Of moeder?
(Met de schilder die ook op het eiland rondhangt en moeder lessen
geeft.) De zoon ontwikkelt ondertussen een 'dingetje' voor de ingehuurde
Nana. (Ik vond het weer herkenbaar...) Archipelago duurt met bijna twee
uur stilte erg lang, maar ik zat er toch grote blokken van scenes
helemaal in, en dat is toch echt een zeldzaamheid in dit genre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten