Kippenvel-docu. Ik zou 'm bijna lekker sentimenteel noemen, maar
daarvoor is het slot wellicht te tragisch. Ik zeg 'wellicht', omdat
Ayrton Senna eigenlijk niet anders kón eindigen. Hij is tenslotte de
Christus van de racesport. Passie in optima forma. Hij moest wel een
martelaar worden. Gelukkig vervalt de door de Senna Foundation
gefinancierde film niet in complottheorieën. Het stipt de politieke
malversaties aan, en de kijker kan in zijn hoofd de rest doen. Je krijgt vanzelf sympathie voor de ambitieuze Braziliaan, die zelfs nádat hij drie keer wereldkampioen geen respect kreeg van de FIA. Een van Senna's laatste
beelden komen uit een pre-race bespreking, en de bezonnebrilde
opperschurk Balestre weigert 'm uit te laten praten. Tja, die chauvinistische Fransen hè.
Senna en Alain Prost reden elkaar letterlijk en figuurlijk in de
wielen. Niettemin spreekt de slimme Franse concurrent wel de meest
schokkende en ware woorden, die ik hierboven al parafraseerde. 'Senna
denkt God met hem meerijdt en dat hem niks kan overkomen.' Het is ook
Senna's eerzucht die 'm uiteindelijk de das omdoet. Hij switcht van
McLaren naar Williams, het team dat op dat moment de beste kar heeft. Het kan
geen toeval zijn dat de FIA juist dán - net nadat Prost er succes mee
heeft geboekt! - de elektronica verbiedt. En Senna dus in een auto moet rijden
die zonder de foefjes minder betrouwbaar is dan een achterhoede-bak.
Geweldige man trouwens, teambaas Frank Williams, as film noir as
they come. Zo blijf je hier ruim honderd minuten geboeid door een saaie
sport. De armoede van Brazilië bijvoorbeeld, die hebben in twintig jaar echt
een sprong weten te maken, wow. En misschien dat die remonte wel begon
met Senna...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten