De regisseur uit
Like You Know It All lijkt na het bezoek aan het
filmfestival gewoon doorgesjokt en in een Koreaans havenstadje belandt.
Onderweg is ie wel zijn oeuvre verloren, want hier is ie nog slechts
filmprofessor. (Al zelfs dat al waar is.) Een hork is ie gebleven,
waardoor de titel zeker in het eerste uur wordt waargemaakt. Aparte
satirische stijl heeft die Hong Sang-soo toch. Ik ken niemand met zijn
soort zwarte humor, ik kan het ook niet omschrijven. Het zal wel héél
Koreaans zijn. (Ik heb ook het gevoel dat het de samenleving hier aan
alle kanten wordt bespot. Neem bijvoorbeeld de moeder met haar
kogelvisrestaurantje... Koreaanse moeders!) Wel weer typisch dat ik het
hardst moest lachen om een scene die even later een droom bleek. Terwijl
het in mijn optiek gewoon een typisch Koreaans staaltje absurd denken was. Op een of
andere historische plek (waar de wannabe filmregisseur een gids probeert
te versieren) komt hij een oude zeeheld tegen. (Ik dacht: 'aha een man
die daar verkleed rondloopt') Er volgt een zeer begeesterde dialoog,
waarin beide als het ware in hun rol groeien. (Als bewonderaar, en als
held uit het verleden.) Hahaha heeft overigens een aardig toepasslijke literaire structuur. Het lijkt wel of Korea na de dictatuur in 25 jaar in fast-motion door de
geschiedenis sjeest. Dan zijn ze nu bij de rederijkerscultuur (zie ook
Shi). Veel poëzie, en deze film heeft zelfs een soort stockregel, na
elke scene klinken de glazen. 'Proost!' En op naar de volgende strofe,
waarbij de sfeer overigens steeds donkerder wordt. Logisch, richting
kater ten slotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten