Post Mortem

Subjectivisten-forum-regular Mic had het over van Van Warmerdam, en deze Chileense film heeft inderdaad iets vervreemdends Nederlands over zich. Dit moet wel de meest Grunbergse cinema zijn die er bestaat. Eerst hysterisch janken, dan ongemakkelijk neuken. Precies diens asgrauwe nihilisme, met volslagen afgestompte anti-helden die zichzelf niet nader weten te definiëren dan als 'functionario', behalve dus op de momenten dat dierlijke lust het overneemt. Ik vind het ook een typisch staaltje Grunberg-humor als het hoofdpersonage, een man die autopsies uittikt, op hét cruciale moment dan ook nog faalt in zijn enige taakje. (Als daar de afgezette president Allende ligt, toch wel een schokkende scene, al gaat de film veel minder concreet over politiek dan ik had verwacht.) We volgen vooral de persoonlijke dwalingen van de stille ambtenaar, die geobsedeerd raakt door een akelig anorectisch babbelziek buurmeisje. (Hij levert zelfs zijn auto voor haar in.) 98 lange minuten verandert er niks, met het inktzwarte nare einde als kalme knock-out. Moeilijk te zeggen wat hier nou de conclusie moet zijn, ik word er haast zelf zwijgzaam van, een pleziertje is het duidelijk niet, maar respect is toch wel op zijn plaats.