“You
look photoshopped” brengt Emma Stone verbijstert uit, als date-koning
Ryan Gosling zijn shirtje heeft uitgedaan. En inderdaad, het is teveel
van het goeie. Het jeukt op de verkeerde manier. De lesjes die deze film
onder een dun laagje American Beauty-cynisme meegeeft zijn te
Amerikaans. Als je vrouw na decennia huwelijk vreemdgaat wijs je niet
naar haar (er wijzen twee vingers terug), nee, je geeft jezelf de schuld.
Daar zit wat in, maar het echte Amerikaanse punt is dat je er dan dús
ook iets aan moet (en vooral kan!) doen. Doorzetten wordt beloond, wie
ergens voor vecht zal altijd oogsten. Livestrong! Steve Carrell speelt
de loser-echtgenoot ( Ben Stiller meets Jason Schwartzmann) die van
Gosling tips krijgt. Het advies komt neer op een net pak, niet over jezelf
praten, en eindeloos neppe complimentjes maken. Het werkt. Maar gelukkig
wordt ie er niet van. Carrells zoontje (een soort Almost Famous-mannetje) poogt in een sidequest even hardnekkig als pa een dame te
veroveren. (Het doel is zijn oppasmeisje, Analeigh Tipton, net Sophia
Coppola in de derde
Godfather.) Dat hij zich als een stalker ontpopt deert
niemand. Erg grappig is het allemaal niet. En voor de romantiek is
nog altijd Dirty Dancing nodig. (Da's wel geinig.) Pas richting het
einde wordt Crazy Stupid Love even zo 'batshit crazy' met een rare twist, dat het op
een kluchtige manier wél werkt. Helaas gaat de film nog een
zelfhulp-half uur door vol drama en drempels, alsof het een diepzinnig
werk is. Terzijde: Ik spotte
weer een chique lp-speler als teken van
coolheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten