True Grit

Is dit nou een remake, of zijn de Coens teruggegaan naar de roman en hebben ze dáárvan een nieuwe bewerking gemaakt. Ben nu toch wel benieuwd naar de eerdere film, want True Grit is een stuk leuker dan ik had verwacht. Eerst wat mopperen. Die raamvertelling, waar is die nou voor nodig!? Is het om Steven Spielberg, die een credit krijgt als executive producer, te plezieren? Het openingsshot is mooi en mysterieus, daar had niemand doorheen hoeven praten, en zeker geen oudere versie van het hoofdrolspeelstertje. Om over het volslagen overbodige coda nog te zwijgen. De film begint wat moeizaam; meisje komt aan in Western-stadje, waar het decor lelijk digitaal is (de looks zijn überhaupt niet verschrikkelijk geslaagd) en dan lijkt de film ook nog op de komische toer te gaan, met wat flauwe grapjes. (Niet dat de film geen grappige elementen kent, ze hoefden alleen niet benadrukt te worden.) Maar na die eerste paar minuten, en met elk belangrijk personage dat Haylee Steinfeld tegenkomt, wordt de film beter en beter. Het meisje ratelt aanstekelijk en verbluft daarmee oude western-cracks Jeff Bridges en Matt Damon, die beide mee worden getrommeld op een tocht om haar vader te wreken. Vooral Matt Damon is opvallend sterk; zijn personage schiet alle kanten op (van vervaarlijk en sleazy, naar dom, naar heroïsch) en toch blijft hij geloofwaardig. Als dit een klassieker was geweest was Bridges net zo sterk, maar ik had het gevoel dat zijn personage nog smoezeliger en charismatischer had kunnen zijn. (En misschien wel 'in action' het loodje had moeten leggen.) Niettemin is bijvoorbeeld de sequentie rond het opzetten van een hinderlaag in een mountain cabin erg mooi. (De oude baas legt vanuit de schuilplaats rustig uit wie daar ten tonele verschijnen.) Ned Pepper (de crimineel ín de hidnerlaag) wordt trouwens vertolkt door de nog altijd wat onderschatte (en intense) Barry Pepper. Ook de bizarre randfiguren doen hun werk. (Man in bearsuit!)