Le Gamin au Vélo

Herinnert iemand zich Italianetz nog? Een aandoenlijk Russische film, sentimenteel en Dickensiaans, over een jongetje dat zijn moeder zoekt, vóór ie door Italiaanse pleegouders uit het weeshuis wordt gehaald. Het jongetje lijkt op het hoofdrolspelertje hier, en Wallonië is ook wel het meest Italiaanse stukje van Europa, buiten Italië zelf. De Dardennes waren kennelijk in een soort kerstmis-bui; je hebt toch wel een bijzonder oeuvre als een simpel stukje Beethoven op de soundtrack de kijker haast shockeert. Het botst zo enorm met de Rosetta-armoede sfeer die hier óók weer gewoon is te vinden. (Mede door de aanwezigheid van bekende koppen.) Lange tijd is Le Gamin hartverscheurend, de blijdschap van het jongetje die het liefst zijn pa terug wil, maar dan toch in élk geval zijn fiets. En dan de eerste ontmoeting met zijn nieuwe mama. 'Je mag me wel vasthouden, maar niet zo stevig'. (De situatie moet je zelf maar zien...) Prachtmens, kapster, self-made woman, maar ergens toch ook Flodder. Liefde met walmende parfum en drie dikke pakkerds. De film laat een veer als er een clichématige slechterik verschijnt. Een jongen in de buurt, met verkeerd haar en verkeerde plannen. Dit leek me nou net de film waar die jongen slecht lijkt maar het niet blijkt. Helaas. De tweede helft wordt zo wel wat voorspelbaar, als een Disney-film. Maar dan nog; een Dardennes-Disney-film, wie had dat gedacht.