Midnight in Paris

Je wéét dat Woody scherp en gefocust is, als Owen Wilson kort na de toeristische intro-beelden verklaart dat Parijs het mooist in de regen is. Dat had ik zelf ook net bedacht. De film stuurde m'n gedachten. Er zijn in recente Woody-films vele vervangers van de meester geweest, en dat juist de tragische Darjeelings anti-held en depressieve surferboy Owen Wilson de beste blijkt, het doet me veel. Iemand moet hem de hoofdrol laten spelen in een biopic over zijn naamgenoot Dennis! Alhoewel, als ie daar maar niet aan onderdoor gaat... Wilson maakt bepaalde stembuigingen perfect, zonder dat het een flauwe imitatie wordt. Nog mooier, Midnight in Paris is de beste Woody-film sinds... God, ik ga het maar niet opzoeken. Ik vraag me af waar dat nou van afhangt; zijn het de grappen, het script om de one-liners heen, of de juiste combinatie van ster-acteurs die er écht zin in hebben. Of is het toch gewoon Parijs? De musical die Woody daar in de nineties opnam was ook al erg geïnspireerd. Een bebaarde Martin Sheen werkt perfect als nemesis, een van de leukste (en haast weggemoffelde grappen) is Wilsons reactie op Sheens uiteenzetting hoe seks en alcohol niet samengaan. 'Speak for yourself'. Als de klok in Parijs twaalf slaat belandt would-be-schrijver Wilson in zijn eigen 'nostalgia shop', waarover hij een novel probeert te schrijven. Tout bekend artistiek Amerika verzamelt zich voor korte (en steeds drogere) ontmoetingen. 'Wow you're Thomas Stéarns Eliot?!' En weg is ie. Het leukst zijn de Fitzgeralds. Oh Zelda! (Een heerlijke rol om te spelen voor Allison Pill, die snel een keer een hoofdrol moet krijgen.) Maar de beste grap van de hele film is voor Buñuel. Wilson doet hem een ideetje aan voor een film, en Luis snapt er níets van. 'Waarom kunnen ze niet weg van die tafel!' Dit is Parijs dus alle vrouwen worden plots nóg wat mooier, al lijkt Carla Bruni wat zenuwachtig voor haar cameo... (Ergens ook wel schattig.) Maar hoe de shopaholic-echtgenote van Wilson lóópt... En het platenmeisje ís!