Eigenlijk gaat het hier meteen al
verkeerd. Twee soldaten liggen zwaargewond in een ditch, omgeven door de
rookwolken van de Amerikaanse burgeroorlog, en de hogergeplaatste
probeert een grap te maken om zo de ander bij bewustzijn te houden. In
potentie een indringende openingsscène, maar Robert Redford raast er in
twee minuten doorheen. Als je een historisch epos wil vertellen, moet
je wel de tijd nemen om de sfeer te schetsen. Redford is echter vooral
kwaad; The Conspirator dóet alsof het over de Burgeroorlog gaat, maar in
werkelijkheid gaat het over nu, over presidenten die laten martelen,
die de grondwet buiten werking stellen. En natuurlijk zijn er in het
Guantanamo-heden wel parallellen met de nasleep van de moord op Lincoln
te trekken, maar je hoeft het er niet zo fanatiek in te rammen.
Ontzettend jammer, want in potentie is dit een sfeervol
Assasination of Jesse James-achtig verhaal; en nog leerzaam ook. Wist helemaal niet dat
er naast de geradicaliseerde acteur Booth nog een hele hoop handlangers
waren, die tegelijkertijd vice-president en ministers aanvielen. (Booth
werd overigens on the spot afgeknald als een soort Kaddhafi, maar daar
waagt Redford zich, logischerwijs, niet aan.) Hij houdt zich bezig met
Mary Surratt, eigenaar van het hotelletje waar de plannen zijn gesmeed.
Surratt wordt vertolkt door Robin Wright, die dat intens doet, de enige
goede rol van de film; diepreligieus en fanatiek het Noorden hatend. De
rest van de cast is degelijk, met uitzondering van James McIvoy, die de
hoofdrol speelt, en faalt. Nergens krijg je het gevoel dat hij een
logische verandering doormaakt van een Noordelijke soldaat die wraak wil
(net als het volk) naar een man die voor de grondwet vecht. (En
daarvoor bijvoorbeeld zijn vrouw opgeeft.) Hoe langer ik erover nadacht, hoe slechter ik de film vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten