Na
Noord-Fransen belachelijk te hebben gemaakt in Bievenue Chez Les
Ch'tis, verlegt Dany Boon de grens nog wat richting noorden, en neemt de Belgen
op de hak. (Het wachten is op deel 3: de Ollanders!) Kennelijk zien Fransen de Walen als schietgrage cowboys...
En ook nog eens als dom, maar ja, zo ziet iedereen de Belgen natuurlijk... Rien à Déclarer begint nogal vermoeiend, veel luidruchtige grappen
en nogal schofterig gezwaai met wapens; dit alles bij de douane aan de
Franse grens, die in '93 gesloten gaat worden. Leuker wordt de film
zodra men daarna tot samenwerking wordt gedwongen, en je EU-grappen
krijgt als 'laten we de ene week bij jullie vergaderen, en die erna weer
bij ons.' Het is pas dan dat de personages wat vorm krijgen. Benoît
Poelvoorde speelt een driftige Belgische grenswacht, Boon zelf doet de
bedremmelde Franse versie. En dat doet ie toch wel weer goed. Mr.
Bean-achtig stuntelend. Ik mag 'm ondanks de matigheid van deze film wel. Het geld van zijn eerdere
kassucces is duidelijk niet verloren gegaan, want uit het niets volgt zelfs een
kortstondige naaktscène met Julie Bernard. En Boon himself natuurlijk. Olivier
Gourmet heeft nog een cameo als priester trouwens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten