Het circus! Met Christoph
Waltz als directeur en Reese Witherspoon als een
Gatsby-meisje; daar
kijk ik sowieso met plezier naar. Terwijl de film stiekem erg matig is.
Het begint weer 'ns met een raamvertelling, waarin megasmirk Paul
Schneider ook nog een rol speelt. Daarna neemt een voice-over het over
(heel lafjes niet van de oude man, terwijl dit toch echt 'opa vertelt'
is.) Hoe dan ook, de man verhaalt over zijn kortstondige circus-carrière
in de thirties. De tijd van de Depressie, circussen die met eigen
treinen door het land zwierven, ondertussen verhongerend. Had
spectaculair kunnen zijn, maar op een paar shots in het begin na, die de
circus-magie én de armoede 'aan land' illustreren, blijft de film vrij
vlak. Het hoofdpersonage werkt zich via rotklusjes op tot
olifantentrainer (de olifant is wel spectaculair) en papt
vanzelfsprekend aan met Reese, de (andere) 'star attraction', tevens het
liefje van de baas. Christoph Waltz schmiert er cabaretesk op los, zijn
rol ontbeert elke consistentie, maar als charmante slechterik is het
wel weer genieten. (Er zit zelfs een vleugje Woody in dit keer.) Het
Day of the Locust-achtige einde is bruut en enerverend, en had een aanmerkelijk betere
film verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten