Mammuth

Uiterst curieus. Mammuth lijkt eerst nog een fijne feel good movie, met Depardieu cruisend op een oude motor, maar hij komt gedurende zijn reisje zoveel bizarre personages tegen dat de film eerder een geflipt nichtje van Me and You and Everyone We Know wordt. Inclusief allerhande seksgrappen. Ooit een film waarin twee oude dikzakken puberale masturbatie-spelletjes spelen gezien? Depardieu wordt door zijn nukkige vrouw op reis gestuurd om affidavits te gaan halen. Lekker karren, maar hop, daar verschijnt Adjani, als irritant en overbodig trauma. Veel leuker zijn (dan nog) de reële ontmoetingen. Je leert nog eens wat; klaarblijkelijk zijn er mensen die met een metaal-detector verlaten stranden leegkammen van muntjes en daar hele mooie theorieën over hebben. Ook de man die op het kerkhof mondharmonica speelt mag niet onvermeld blijven. Op dat moment heeft de film nog iets kleins, bijna American Job-achtigs. (Ook door het begin in een vleesfabriek en Gigante-supermarkt.) Oude gammele baantjes en de dingen die voorbijgaan, gesymboliseerd door een flashback-echo van geluid in een leeg restaurant, erg fraai. Maar zodra Depardieu bij zijn nichtje aankomt (die in een soort levend kunstwerk woont cq. ís) krijgt de film iets hipsterigs. Wellicht had een geslaagde soundtrack geholpen. De kleuren zijn wel mooi (en dat terwijl Aaltra, van dezelfde makers, expres brak zwart-wit was.)