zaterdag 23 juni 2012
Contagion
Stom
eigenlijk, Soderbergh maakt één minder filmpje (The Informant, ook weer
niet zó slecht) en je denkt meteen dat het wel klaar is met de man. Komt
toch door die zweem van degelijkheid. Snelle werker, vertrouwde
kwaliteit, geen gigantische risico's. Hoe dan ook, Contagion is gewoon
weer een prima film, ik bespeur enige gelijkenis met die Facebook-film
van vorig jaar. Een technisch, onsexy onderwerp, met veel schwung
aangepakt. Contagion heeft niet zulke snappy dialogen (misschien had er
nog meer medisch gepingongd kunnen worden) maar de all star cast maakt veel goed. Contagion beschrijft op relatief afstandelijke toon (je
moet er niet aan denken wat Iñárritu met dit materiaal zou doen) wat er
gebeurt als een varkensgriep nu wél met desastreuze gevolgen om zich
heen slaat. Hij volgt daarbij een tiental mensen, van gewone
slachtoffers tot medisch personeel. Met name de vrouwen staan hier hun
mannetje, ook daarin is het een echt moderne film. Zij runnen de show, en dan met name Kate Winslet, die met de jaren oogverblindender wordt
en wat afgevallen lijkt, wat wel toepasselijk is... Gwyneth Paltrow
staat aan het begin van de ziekte-keten, als een - oh jee snufje moraal - overspelige echtgenote.
(Wel weer een dame met de touwtjes in handen.) Zij loopt de griep op in Azië, dat Soderbergh lijkt te hebben geïnspireerd tot een Hong
Kong-achtige cinematografie. (Natuurlijk van zijn eigen hand.) Ook vele
andere details zijn raak. Een mondkapje over de camera op een cruciaal
moment, en persoonlijke favorieten als Elliott Gould en John Hawkes in
kleine bijrollen, de laatste als schoonmaker op de werkvloer. (Grote
bedrijven zijn de enige plekken waar upper en lower class nog met elkaar
in aanraking komen in moderne tijden.) Het script stipt werkelijk alles
aan; ook de hebzucht van de farmaceutische industrie, de opkomst van Azië (terwijl instituten als WHO nog té westers georiënteerd zijn) én
roeptoeters op internet. In die laatste hoedanigheid heeft Jude Law
plezier, als blogger. 'It's a bad day to be a research monkey'. Zelf
ziet Law er pas kloppend uit als hij in een anti-infectie space-pakkie
over straat dwaalt. Random weetje uit de film: 1% van de wereldbevolking
ging eraan in 1918, zou zoiets nou helpen tegen de overbevolking. Ik
vrees van niet.
Labels:
films uit de jaren '10,
Steven Soderbergh
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten