WarGames

De Dr. Strangelove van de eighties! En ik meen het eigenlijk serieus. Hier zit alles in. Pacifisme, humor, spanning, kalverenromantiek. Heerlijk. Het hoogtepunt in het verzamelde werk van Matthew Broderick. En Ally Sheedy... Is de mooiste vrouw aller tijden. In elk geval for the duration of the movie. WarGames is niet voor niets de ultieme nerdfantasie. Je zit lekker in je blote bast achter je computer te hacken, terwijl het meisje van je dromen gebiologeerd toekijkt! Ondertussen ontketen je per ongeluk World War III. (Meisje: 'Is this because of what you did with my grade?') WarGames loopt op de tijden van drone vliegtuigen vooruit, de voordelen van computergestuurde oorlogsvoering, want zulke gevaarlijke zaken kun je natuurlijk beter uit besteden. Broderick is op school vooral goed in de arcade-hal, maar weet door een leraar te dissen toch de aandacht van het knapste meisje te trekken. Hij trommelt ze mee naar huis, waarbij de hond de rest doet. (Vrouwen en honden...) Na wat gefuck, met het schoolsysteem, is ze helemaal om, en rijdt hem zelfs (op de scooter) naar het nerds-hoofdkwartier. 'I bet you Jim could get in. I bet you he couldn't!' De film zit vol sexy innuendo's natuurlijk. ('The girl is listening, and you talk about backdoors.') Helemaal aan het eind vindt Broderick nog even tijd om vanuit een roostertje naar opwaaiende rokjes te kijken. (Het duurt helaas maar een seconde, heel beschaafd.) Dan is inmiddels ook de Bobby Fischer-achtige mad professor verschenen. 'How about a nice game of chess?' Maar de oplossing in een hormonenfilm ligt toch in de ultieme tie-breaker. Hoe kom je als nulletje bij het kruisje.