Margin Call

Na Unter Dir die Stadt weer een uitstekende film over de economische crisis. Deze is veel concreter. Met de haantjes op de economische apenrots. Het eerste kwartier is fantastisch, perfect gechoreografeerd, het ballet der ontslagenen. In die paar minuten zegt de film al meer dan Up In The Air een hele film lang. (En hier zijn de Anne Kendrick-achtige dames die je komen ontslaan slechts een zijlijntje en voorteken.) Het groepje (inclusief security) komt een afdeling van een trading kantoor binnenwandelen. De jonge werknemers zijn bloednerveus, het afdelingshoofd kauwt kauwgom en doet stoer, en nog een baasje hoger? Die is de klos. Een rol van Stanley Tucci, een soort Peter Bosz, de vleesgeworden frustratie, uiteindelijk afgereageerd op een mobieltje. (En op Demi Moore...) Nadat de werknemers geloosd zijn gaat de coole 'seen it all'-figuur Paul Bettany - wiens aanwezigheid vaak een goed teken is - de grote man seinen. Enter Kevin Spacey, in zo'n typisch Wall Street-bretels pak. Zijn eerste 'you're all survivors en nu allemaal een applausje voor jezelf'-speech is zó perfect voor het sfeertje. En bedenk, dit is allemaal nog maar in het begin. Want al snel blijken er nog veel hogere piefen dam Spacey en nog veel grotere problemen. En dan wordt de situatie echt penibel. ' Mama there's wolves in the house' zingt Phoshorescent op de soundtrack. Omineuze helikopters landen op het dak van de wolkenkrabbers, midden in de nacht, en bij elk stapje hoger in de hiërarchie worden de acties rücksichtsloser. Vooral Simon Baker is doodeng als ijdele snelle jongen met blauwe stropdas. De Geert Wilders van het filmjaar. (En hij is nog áltijd niet de CEO.) Margin Call blijft intussen wel evenwichtig, weinig sentimenten, een visueel fraai verbeelde registratie van de dag dat de bubble klapte. En aan het eind zit je met neomarxistische gedachten; want die bankmannetjes doen graag alsof wij allemaal schuldig zijn, boven onze stand hebben geleefd, en het dat lijkt een redelijk terecht punt. Maar degene die een leugen verkoopt lijkt me toch echt schuldiger dan degenen die er onwetend maar hebberig in zijn gaan geloven.