Denk steeds dat
deze London Bridge heet, geen idee waarom het Boulevard is eigenlijk. Tekenend
voor de chaos die hier heerst, onnavolgbare noirige ontwikkelingen, maar
het wie, wat en waarom is vaak onduidelijk. Komt ook omdat die
gangsters in Engelse slang mompelen, met name Ray Winstone is even
onweerstaanbaar als onverstaanbaar, als de Jack Nicholson-achtige
godfather van de film. (Denk The Departed.) Colin Farrell is de
semi-goeiige hoofdrolspeler die net uit de bajes is vrijgelaten,
mogelijk zat ie er als gunst voor een ander. Ik had echt ondertiteling moeten
hebben... De andere gangsters zijn van die typische Guy Ritchie-mannen.
Veel leuker (en wat ondergeschoven hier) is het
Mona Lisa-gedeelte
waarin Farrell als een soort Hoskins een nieuw, proper baantje krijgt,
in dit geval bij actrice Keira Knightley, die kapot gaat aan paparazzi
en traumatische filmset-ervaringen. (En zo mager is dat je je afvraagt
of ze niet een versie van zichzelf speelt.) Farrell hangt de ruwe
bolster, blanke pit uit, met een beetje hulp van Keira's maffe manager. Zie foto.
'My dear boy, I am a trained actor, I can feel anything about anything.'
Wat mij betreft had de film 50% meer van de tijd in die rijke Londense
villa besteedt. Ondertussen staat de soundtrack wel vol lekkere
beatgroepjes-hitjes. (Keira heeft een ook prachtig ouderwets
pony-kapsel) Anna Friel speelt een leuke Amy Winehouse-ontspoorde
bijrol, als zus van Farrell. Met de stilering zit het ook goed, merk je
al bij de intiteling. Een duidelijke ode aan films als
Get Carter,
Eddie Coyle en
The Hit. Ook over het cynische einde valt niet te klagen. En
tóch is dit een niet meer dan redelijke prent hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten