Twee guitige mennekes in
uniform koekeloeren vanaf een stellage naar de filmopnamen beneden.
Hoeveel uren mag het duren? Vele, vele. Door de velden en de wijken van
Taiwan anno jaren '50. Een eilandje met een boeiende geschiedenis. Na de
overwinning van Mao werd Taiwan ineens overspoeld door 'mainlanders'.
Gestaalde nationalisten die hun nederlaag der nederlagen hadden geleden.
Nu zaten ze in alle opzichten verslagen op dat eilandje. Edward Yang
focust op een van de overgestoken families. Al twaalf jaar daar, maar
nog steeds die ontworteling. Waar horen ze? Ontsnappen aan het
unheimische kent zijn terugkerende, akelig vaste patronen. Een dochter zoekt het in religie.
Pa droomt vol vrouwonvriendelijkheden van vroeger. Velen van ver.
(Amerika!) Het hoofdpersonage houdt het op de erecodes van de
straatgang. Maar dan ben je al heel dicht bij gekte. De eerste helft van
de film lijken de avonturen nog wel lief en nostalgisch. Ook in Taipei
was de heupshake van Elvis groot! Zijn grootste fan zingt met
koorknaapjes-stem The King. Maar halverwege het epos slaat de toon om.
Een oude radio wordt een metafoor. Door de jongens uit elkaar gehaald,
maar nét niet helemaal goed terug in elkaar gezet. Zie daar het leven
van hun ouders in die moeizame re-constructie van China. En de jeugd
lijdt nog het meest. Relaties verstrikt in een klamboenet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten