dinsdag 5 juli 2016

The Autobiography of Nicolae Ceausescu

Drie lange, lange uren. Nicolae op 'Polygoon'-beelden. Zonder commentaar, zonder talking heads, soms slechts begeleid door het ratelen van een projector, om het allemaal nog wat mysterieuzer te maken. It starts with an ending, natuurlijk. De val van de Ceausescus blijft huiveringwekkend. Nicolae pakt tot twee keer toe de hand van Elena, tot dan toe toch Miss Onverstoorbaar. Decennia eerder heeft de Grote Leider de macht gegrepen. In die jaren heerst de hoop. Ceausescu lacht als Jan Marijnissen, moet het zwaaien naar de massa's nog leren, en straalt oprechte bescheidenheid uit. Pluspuntje: hij stelt zich onafhankelijk op in Oostblok-zaken. Ironisch gevolg: vriendjes in het Westen. Daar arriveert Nixon! Ik keek er echt van op. Later bezoeken Elena en Nicolae zelf Amerika. Met de toeristentram door Hollywoodland, één van de gemoedelijkere WTF-momentjes. Thuis gaat het dan al minder. Steeds vaker lijkt Nicolae liever in het buitenland te zijn. De Noord-Koreaanse bewieroking verslaat alle andere parades met ijzeren gemak. In Boekarest begint de boel letterlijk in te storten. Nicolae heeft 'bijgeleerd' en verliest zich in Kim Jong-Illiaanse details. Hij checkt de broden. Dé scene van de film komt uit het parlement. Een te vroege klokkenluider – ain't they all? – verheft de stem. Hij wordt weggehoond door het voltallige parlement. Dan nog wel. Zo creepy.

Geen opmerkingen: