'The
sweet spot is one xanie, four white wines.' Ik had ze even niet bij de
hand, dus ik dwaalde samen met Bale als een geest door de film. Malick maakt het de kijker nooit makkelijk, maar in droomfabriek L.A. vervluchtigt werkelijk al
het concrete. Van de stadsbeelden valt er natuurlijk wel te genieten. Wat
een fraaie appartementen, en die wegen blijven abstracte kunst. In
Hollywood is Knight of Cups meteen Malicks meest Lynchiaanse film, vol
baarmoederlijke onderwaterscenes. De dood schuilt achter elke strakke
hoek. Seks achter elke beeldschone kop. Malick heeft een heel blik sexy
modellen opengetrokken. Bale staat erbij en kijkt ernaar. De voice-over
peinst. 'Ik mag dan struikelend over deze weg gaan, wil dat zeggen dat
het de verkeerde weg is?'. Bale hopt van vrouw naar vrouw, maar zo rond
een Indiase schone had ik er genoeg van. Op dat moment was ik de
'eerste' alweer vergeten. En die leek in de vage herinnering die me restte
nog het beste. Gelukkig is de muziek prima, met dat fraaie
klarinet-motiefje. De grimmige modellenshoot bleef ook hangen. Geblafte
bevelen in een suikerspinwereld. Later zweeft Bale langs een
tuinfeestje. 'Ben je wel eens op een ketamine party geweest?' Als de
aanwezigen een Sorrentino-achtig dansje inzetten gaat Malick er alweer
vandoor. Zijn attention span is in de k-hole verdwenen. Volgende keer
zelf een xanie, Terrence?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten