zondag 24 juli 2016

Kiki's Delivery Service

'Op deze manier ben ik tegen morgenochtend een witte kat.' Een melig probleempje voor Kiki en haar zwarte kat. De 'heks in opleiding' staat op eigen benen. Of beter, op eigen bezemsteel. Ook al is het die van haar mama. Een laatste cadeau, wanneer ze op haar dertiende vertrekt. Meisjes van dertien... Ze worden volwassen. Kiki and her week of Wonders. Wat een Bildung der Geist. Wat een kordaatheid. Eén knuffel van ma (en een kus van pa) en weg is ze. De Miyazaki-melancholietrein arriveert al vroeg. Tussen het hooi op weg naar naar Europa Wonderland. Miyazaki moet wel de meest Europese Japanner zijn. Hij verenigt hier alle Europese talen en culturen in één ongerepte stad. Ik begon te dromen van een adaptatie van de Radetzkymars. Tuurlijk, vergezocht. Maar iets in het denken van Miyazaki ademt de nostalgie van Roth en Zweig. Te midden van talen en (Amerikaanse!) radio heeft de animatiemeester geen angst voor rake stiltes. Maar er zijn ook voorzichtige erotische knipogen. Verlegen Kiki maakt volwassen vrienden. Een auto rijdt een knappe kompaan bijna voorbij. 'Je dacht dat ik een jongen was, met zúlke benen!?'. Zoals alle meisjes van Miyazaki vindt Kiki haar weg. Met hulp van de kat, die haar het goede – en in zekere zin tragische – voorbeeld geeft. Volg je instinct. 'Ik voel me nog wel wat treurig maar het gaat al beter'.

Geen opmerkingen: