'Een
grotere auto, of een kortere jurk, mevrouw.' Italiaanse logica. Het
sombere inzicht in het moderne consumerisme-leven daagde daar vroeg. Het
'dolce vita' is niet zo 'dolce', de 'bellezza' niet zo 'grande'. Allang
uitgepuzzeld. Nu rest slechts de verveling van ragazzi, onvermijdelijke
paparazzi en oude mannetjes die tevergeefs nog een dansje proberen te
wagen. Io La Conescevo Bene mag een original zijn (want uit 1965) maar
de thematiek is inmiddels dermate bekend dat het soms een rondje om de
renaissancekerk lijkt. Fragmenten uit eerdere én latere films schieten
door het hoofd. La Ragazza Con La Valigia, bijvoorbeeld, om er slechts
één te noemen. We zien ook hier een Silvie Meijs-meisje met vele looks
in vele vignetten. Beeldschoon, dus ideaal voor Tumblr, maar daarmee zou
ik de soundtrack ernstig tekort doen. Het meisje draait graag plaatjes.
Sterker nog, in feite zijn ballades het enige dat ze écht leuk vindt.
Haar carrière als 'actrice' vlot niet. Haar lovers blijven niet. Eén
grote maskerade van eenzaamheid. Daarom zijn de ontmoetingen met de
losers het mooist. Die spiegelen haar beter dan de feestjes. De bokser
die zich voor centjes in elkaar laat meppen. De garagist die droomt van
wat hij nooit kan krijgen. De puberjongen met zijn eerste crush. En de
Afrikaan die zijn kop in een emmer ijs steekt. Jammer van het
gemakzuchtige einde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten