'Hurry
up, hurry up, can't waste time.' Een goudeerlijke kapitalistische
musical. Galmen in de sweat shop, roffelend en tappend om die minieme loonsverhoging die een mens pas écht gelukkig maakt. In de pittoreske fabriek is
de wereld overzichtelijk. Overal hangen fraaie neon borden die
werkelijk álles aangeven, van 'drink fountain' tot 'stairway'. Sleeptite
produceert comfortabele én sexy pyjama's voor de
consumptiemiddenklasse. Romantiek wordt in deze nieuwe tijden... een
duet met een memorecorder! Wat mij betreft het beste moment uit de
film. De manager (type Kirk Douglas) is ingepakt door een meisje van de
emballage. Eén probleempje. Zij runt ook het grievance committee. Doris
Day – want om haar gaat het – had heur haar waarschijnlijk nooit
stoerder. Zij en de manager delen om te beginnen al die coupe. En later
ook de coup, tegen de Noord-Koreaanse fanatieke fabrieksdirecteur De
vele liedjes vervelen nergens. Ook omdat ze lekker 'opera' worden
gezongen. Niet al te gladjes, het hart op de tong. Hernando's Hideaway!
Doris Day speelt voor misthoorn, al heeft ze nog wel één stil momentje
voor de spiegel. (Noem het haar memorecorder). 'You with the stars in
your eyes.' In haar huisje aan het spoor brengt de manager zijn
definitieve ode. 'Stop all this small talk, I've got somethin ' better
for your lips to do. Toe maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten