'Stormt het in je leven?' We
zijn allemaal maar één brute overval verwijderd van de rechtse
onderbuik, zo lijkt het soms. Misschien vormt het feit dat er nog zoveel
goeie mensen zijn toch hét argument dat de wereld oké is... Een
bedremmelde bloemist in Athene verliest de goede hoop, nadat ie met zijn
gezin is toegetakeld door wat Albanezen. Hij verandert in één klap van
het prototype gutmensch - met de dikke bril, ingezakte schouders en
vinyl-collectie - in een Gouden Dageraad-stemmer. Zijn vierkante buurman
komt er als een aasgier op af. De voormalige legerpief speelt dé rol van
de film. Vadsig, ongemakkelijk, maar duister vermakelijk duwt hij zijn
buurman richting wraak. Alexander de Grote aan de muur (een Macedoniër
nota bene!), werkend aan dat 'schone' Griekenland. Het is geen prettig
oord. Rommelige straten, graffiti op de tempels en bovenal: geen
vertrouwen in overheid, politie of banken. Je geld bewaar je in een sok.
Op een Dostojevskiaanse tocht gedwongen, komt onze antiheld allemaal
'lekkere' genreclichés tegen. De inspecteur in 't leren jekkie, de hoer
op het politiebureau, een baby in melodramatische armen. Het schrijnt
allemaal extra, juist omdat zijn eigen clichéwereld zo rücksichtslos op
zijn kop is gezet. Ineens klopt niks meer. Of deed het dat al niet?
Dochter ontdekt de bijtjes, zoon rookt de blaadjes. Arme, arme bloemist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten