'Welcome to our little
psychic gymnasium.' Best een toegankelijke Cronenberg. Bíjna geschikt
voor het grote publiek. (Dat hij later in de eighties alsnog zou
opzoeken.) Scanners lijkt me daarom een tussenfilm. Misschien dat
ie me daarom niet zo heel erg greep. Alsof ik ook zelf liever gewoon een
echt genre-avontuur had gezien. Dan had die top gebillde actrice wel veel eerder moeten verschijnen. Ik snapte de wending naar computers ook niet
zo goed. Nee, simpel maakt Cronenberg het nooit. Daarvoor houdt hij ook
teveel van technische 'knutsel gore'. En bloed natuurlijk. Op een persco
(meer demo) ontploft 'iets'. De speciaal voor de gelegenheid van de
telepathische showcase opgetrommelde dokter staat kordaat op. Alsof hij nog kan helpen. Het inzetten van de telepathische 'scanners' is
een ideetje van Dokter 'Prins Bernhard'. Zoals alle Frankensteins keren
zijn creaties zich echter tegen hem. Zijn oplossing: een 'rogue'
scanner uit de krochten opduikelen, en hem tegen zijn collega's opjutten. Ik zie de Blade Runner hier wel in. Deze psychic komt op zijn tocht onder
meer de welbekende regular Mr. Combover tegen. Die heeft zijn malende
gedachten gesmolten in kunst. Nu moet hij nog van zijn vrienden af...
'Friends, I have them, but I don't want them.' Weer andere scanners
vonden die nieuwetijdse oplossing. 'One mind. One nervous system. One
soul.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten