'Ik sta in het zwembad!'
Heerlijke Braziliaanse film, voor iedere fan van Zuid-Amerikaanse
knuffeligheid en 'nana's'. Ook hier schittert de zichzelf wegcijferende
'meid'. Ze werkt al vele jaren in een door en door (haar) verwend gezin.
Een stel nietsnutten dat het geld niet eens zelf verdiend heeft. Dat
zijn de ergste! De arm/rijk-tegenstelling en de bijbehorende voorkeur
van de makers ligt er wel erg dik bovenop – die smartphones! – maar niet geklaagd.
De huishoudster is immers zo'n geweldig mens. Expressief en theatraal,
overdreven op kousenvoeten door de keuken trippelend, wanneer er
tv-opnamen worden gemaakt. Ondertussen vertroetelt ze vooral haar
'poulain' (het rijkeluiszoontje). Hartverwarmend, maar
tegelijkertijd irritant. Juist dat wringende geeft diepte. Als trouwe
hond je plaats kennen, en ook niets anders meer wíllen kennen. Is dat
nou mooi, of om te janken? Ik was in elk geval binnen no time aangedaan,
met hulp ook van wat Jobim. Dan arriveert het échte kind. In een
prachtscene staat mama op het vliegveld te wachten. Naast haar een oude
man met een bordje. De kijker focust verkeerd. Als een echte magician's
distraction verschijnt de dochter ineens. Thuis zal de komst van het Entre
Les Murs-zigeunerkrullenkoppie echter bepaald niet ongemerkt blijven.
Het hele gezin staat binnen no time volledig op de kop. Xenos
gourmet-setjes mogen wél.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten