maandag 11 juli 2016

Als Twee Druppels Water

'Hij is aan een parachute neergekomen achter mijn huis. Ik deed alles wat ie zei.' Hét beeld van de film. Als een giftige kwal prikkelt de uit de hemel neerdalende Dorbeck de fantasie van dromer Ducker. Misschien moet je zelfs zeggen, Dorbeck insemineert Duckers dorre geest. Aan de rand van Voorschoten lijkt de parachute immers ook wel wat op een zaadcel. De saaie sigarenboer gaat bijkans door het lint. Dit is zijn kans! Je hoort Hermans haast cynisch grinniken. De adaptatie van Rademakers bekijkend, begrijp ik ook weer wat beter waarom Hermans zó tekeer ging tegen Weinreb en co. Lafheid valt te vergeven. Pseudo-heldendom nooit. Gedurende de film worden ook wat andere stokpaardjes van Hermans bereden. Elke kans om een dokter te dissen moet je pakken. ('Ga maar een week in bed liggen.') Zelf vond ik de hoestbui een mooie echo en voorafschaduwing. Duckers vrouw hoest aan het begin, hijzelf tijdens het heerlijke hysterische end. Hermans zou het de laatste twintig jaar van zijn leven doen, in haast onstuitbare buien. What would Freud say? Iets met opgekropte woede tegenover een vader-figuur misschien? Waar hangt de papa van Ducker eigenlijk uit? Zijn moeder is alvast gek geworden. Klein dankwoordje nog aan Heineken die het prachtige nouvelle vague-kakmeisje Nan Los de film in wurmde. 'Neemt u plaats meneer, we houden van een snelle bediening.'

Geen opmerkingen: