Vinyl

'Please be on the lookout for four middle-aged men. I repeat. Four middle aged men.' Het gebeurt me elk jaar wel een keer. De verkeerde film. Vinyl had verdilleme over verzamelaars moeten gaan! Misschien word ik zelf oud. Niet oud genoeg om deze aalgladde punknostalgie te kunnen waarderen... Free rock & roll met een Bieber-sausje. Nee bedankt, doe me dan toch maar de Buzzcocks, die ik laatst zelfs vanuit het Mezz Café de grote zaal hoorde overdonderen. Ze bezaten het vuur nog steeds. In Vinyl staat de zanger van de Buzzcocks op een begraafplaats. Hij speelt een liedje voor een overleden maat. Een stel andere punkdino's ziet elkaar bij die gelegenheid voor het eerst in vele jaren terug. De zanger is nog steeds een klootzak, de bassist laat zich gefrustreerd gelden, de drummer, denkt, duh, dom. Enkel de tweede gitarist heeft het gemaakt. Met een keten van verzorgingstehuizen! Weer op tournee!? 'I don't miss touring about in some crappy old van and living like a refugee.' Met genoeg drank erin komen de dromen toch terug, en er wordt zowaar een nieuw liedje opgenomen. Een hit! Alleen niet met die oude koppen. De hoax is simpel en flauw, net als het deuntje, dat vermoeiend vaak langskomt. Had dan als een 'school of rock' een lesjes in punk-historie gegeven. Dit was toch dé kans. En misschien wel de laatste. Punk's (almost) dead.