'I like not knowing the time.' De jaren,
ze zijn ongemerkt voorbij gegaan. Nu is het echtpaar oud, en 45 jaar
getrouwd. Dat moet 'gevierd' worden. Al was het maar omdat het vorige
lustrum wegens fysiek ongemak onopgemerkt voorbij ging. Ditmaal zijn de
problemen van andere aard. Een haast surreële ontdekking per brief. 'Something
deep that cannot be denied.' De man had er jaren over gezwegen. Heel fysisch geografisch Hermansiaans. De
nasleep (en dat is de hele sleep) komt voor rekening van Bernlef.
Moeizame communicatie en aftakeling, met als absolute ster Charlotte
Rampling. Zij maakt de film. Ze is volkomen geloofwaardig als de
gepensioneerde lerares. Precies het hoofd en de coupe die bij een
lerares Nederlands hoort. Een bepaalde starheid ook. Nu allemaal rechtop
zitten en schriften open. De vrouw moet zich in vele bochten wringen om
met de 'klimaatverandering' thuis te dealen. Terwijl de man boeken over
climate change leest, bekoelt haar liefde. Eigenlijk doorleeft ze plots
het gebrek aan een eerste nostalgische liefde.Zo mist ze de romantische
escape om op iets van daarvóór terug te vallen. Nergens wordt dat
motief duidelijker dan in een schrijnende dia-presentatie. Een hele film
in stilstaande beelden. Hoe alleen kun je zijn. 'They asked me how I knew,
my true love was true.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten