Opgroeiende jongetjes kunnen inpakken. De associatie met Boyhood is
onnodig. Bande des Filles (Girlhood) kan prima op eigen benen staan én
dansen. De meisjes uit de voorsteden doen 'the stanky leg'. Even
kleurrijk plezier tussen de grauwe huizenblokken. Hoofdpersonage Mariame
begint de film als buitenbeentje. Ze speelt American Football (en dat
in La France!) en met haar lange lichaam lijkt sport wellicht het ticket
van de ontsnapping te kunnen worden. Helaas, 'De Leven' slokt Mariame
op. Een paar slechte schoolresultaten later loopt ze er ontkroest bij.
Een vereiste om tot de bande des filles toe te treden. En kun je dat vrijheid noemen? Zoals elke film die de waarheid vangt is het antwoord reuze
gecompliceerd. De oprechte vriendschap van de jonge vrouwen (zonder
school een stel 'mallrats') is in elk wél geval hartverwarmend. Ik hoop
dat Rihanna de film gezien heeft, want 'Shine like a diamond' is een van
de hoogtepunten van dit filmjaar. Een momentje onder elkaar. Weg uit de
wijk, de controle van de broer(s), de gespleten moraal. Bande de filles
bevat meer goedgeplaatste micro-agressies dan Dear White People en Dope
sámen. Het grimmige en ijzersterke slotdeel gaat als een quarterback op
de loop met tal van emoties. Opgroeien als een staat van bijna
erotische verwarring. En waar vindt je je antwoorden? Het haar van
Mariame gaat in elk geval terug in de kroes. Eigen benen, eigen keuzes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten