'May I go to the toilet?''No.' Dat noemen ze 'Live your fantasy' bij
Christine Le Duc. Misschien moeten ze de film als verrassing maar
weggeven in de winkels. The Duke of Burgundy is lief, sensueel en ook
een tikje braaf. SM met harpjes. Voor de cinefiel heeft Strickland wel
een briljant giallo-intro in petto. Een perfect eerbetoon in drie
minuten. Kan zo als compleet kunstwerkje op YouTube. Sensuele
Morricone-vocalen begeleiden geweldige visuals en mooie vrouwen. In een
sprookjesland van weleer leven twee vlinder-kenners samen. Eén is de
voluptueuze 'bazin', de ander een ielig muisje, met het grote
Carice-hoofd op een meisjeslichaam. (Wat had Van Houten die rol graag
gespeeld, me dunkt.) Het 'huisslaafje' poetst de meubels, en wast de
slipjes in het sop. Na elke fout volgt een klein, straffend intermezzo. Ik vond hun kinky pas de deux een half uur bijzonder leuk, maar daarna duurt het wachten psychologische diepgang lang. Er wordt eindeloos op het
randje van verveling gereden. Ik kreeg genoeg van alle sloom-motion.
Keer op keer die zooms. Gelukkig is er een bijzondere scene in bed.
Moeizame liefde: één partner die opgewonden wordt van het idee dat de
ander niet gelukkig met je is. En de ander.. Die merkt dat ze dat niet
meer hoeft te acteren! Wat meer van zulke dialogen hadden de film
bijtender gemaakt. Kunnen vlinders eigenlijk steken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten