'What's it like having
all the answers, all the time to everything?' De naam Alex Ross Perry
doet al een tijdje de ronde als een rotonde, maar ik had nog niks van hem gezien. Deze
eerste kennismaking mag er zijn. Intellectueler dan verwacht ook. Perry heeft de Franse cinema grondig bestudeerd, zonder
helemáál in luxueuze retro te vervallen Net als bij Baumbach zit deze praatfilm vol onsympathieke mensen,
die herkenbaar met zichzelf en elkaar worstelen. De hoofdpersonages
vormen elkaars negatief. De brede blondine en de skinny brunette zijn echter wél allebei in het bezit van eenzelfde mumblecore-pruillipje. De twee
kibbelen dermate intiem dat het wel zussen lijken. BFF's dus... Maar in
hoeverre je nog van 'best' of 'forever' kan spreken? De blonde
kunstenaarsdochter heeft net haar vader verloren, een litteken dat Perry
heel wijs nauwelijks invult, maar dat precies genoeg prikkelende Rayon
Verts werpt. De man was suïcidaal en 'he ripped everyone of'. Zou
dochter 'm achterna gaan? Haar donkere vriendin is vooral goed in het
aanstippen van andermans problemen. 'Wanhopige mannen zijn zó
onaantrekkelijk.' Hun vervelende zomer wordt door Perry doorsneden met
de vórige, toen alles nog 'goed' was. De trigger voor de crisis zonder
catharsis is een kerel met de ironische naam Rich, het uiterlijk van
Goldblum, en een rake theorie over barstende bubbles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten