''Here's a piece of paper with
some staples in it.' Philip moet één van de meest verwaande
hoofdpersonages 'ever' zijn. En het werkt nog ook. Althans... Als film. Alex
Ross Perry lukt daarmee wat Baumbach vorig jaar niet voor elkaar kreeg.
Hij maakt een irritant grappige en boeiende film over artistieke ijdeltuiten in
crisisjes. Niet in de laatste plaats dus dankzij die hoofdrol. Het lijkt
net dat kereltje uit Rushmore, maar dan mét acteertalent. Oeps. Het is
wel degelijk Jason Schwartzmann, en hij maakt een enorme sprong
voorwaarts. (Of noem je dat het talent van een goede regisseur?)
Schwartzmann speelt een schrijver die tussen boek 1 en boek 2 in een
'hang on to your ego'-trip zit. Hij kleineert sufferdjes én zijn
vriendin, en papt aan met één van de Groten. Een oude schrijver die een
nog net wat arrogantere klootzak is, voor zover mogelijk. Een
'voorlees'-voice-over becommentarieert het allemaal met milde spot, maar
voor het alléén grappig dreigt te worden, krijgt het gelukkig wat
melancholisch. Er zijn duidelijke raakvlakken met Queen of Earth; beide
films putten uit dezelfde bron. Rijke ouders met vakantiehuizen 'up
state', waar kids kunnen dwalen. Een ander verbandje is Katherine Moss,
die weer dapper(e) tranen laat. Het serene intermezzo waarin ze zichzelf
hervindt is zéér welkom. Het moest geen intellectuele lulletjes-film
worden immers. Of nou ja...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten