'Money we make it, before we see it, you take it.' Marvin knalt hert
hart van de NY groove-film van J.C. Chandor meteen goed open. Chandor is
een van de weinige regisseurs die Het Kapitalisme tot onderwerp maakt,
en het systeem daarmee haast vanzelf op de korrel neemt. A Most Violent
Year roept vele associaties op. Zo ontwaarde ik het hoofd van Rutte –
wie anders – en zat zelfs ineens aan de Rabo-wielerploeg te denken. De bank
wilde wél van de resultaten, maar niks van de doping weten. De werkvloer
moest de risico's lopen. Zoiets geldt ook voor en in een 'fuel company' in
het verkrotte New York van de eighties. Darwin en Marx zien het
gebeuren. De trucks van het bedrijf worden continu bestolen. En waar
kunnen de dieven heen met die tanks? Toch enkel naar de concurrenten?
Die wentelen zich in smoesjes als 'we doen het allemaal'. (Dus het is
niet erg.) Baas van het bedrijf is self made chique chicano Oscar Isaac.
'I spent my whole life trying not to become a gangster.' Dat kan echter
alleen dankzij de mensen om hem heen. Vooral Jessica Chastlain
confronteert, als de gangsterdochter die de numbers voor haar man
cruncht. Noem het Jekyll & Hyde. Uiteindelijk zit haar
Mercedes-kerel toch weer tussen het plebs in een graffititrein. De
jongens die uit het hamsterwieltje van de rat race donderen, je schudt
ze nooit helemaal af. 'This ain't living, this ain't living.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten